Mam Cię w du...żym poważaniu!

Zbyt Ci spowszedniała moja złośc,
Za długo pozwoliłam cieszyc się egoizmem,
Zbytnio dałam się poznac
I stłumić w sobie zło świata.
Chaosu we mnie za dużo,
Twojego żalu zbyt obszernie,
Mojego uśmiechu za obficie,
A wszystkiego tego mam dość!

Teraz pokaże Ci jedyną moją emocję,
Którą będzie jej bezinteresowny brak!
Karzesz mi, a ja Ci zabronię,
Zabraniasz mi, a ja pójdę,
Wszystko na złośc samej sobie i Tobie,
Bym nie czuła się więcej przez Ciebie karana,
Bym dłużej nie czuła braku Twego kochania,
Abym pieściła się własnym jestestwem!

Nie będę długo spac
Ani jeść,
Ani robic tak jak tego chcesz.
Nie będę Twą marionetką
Ani Twoją zabawką,
Ani żadną rzeczą,
Która Twoją jest!

Będę sobą jak mnie Pan Bóg stworzył,
On jeden mnie umiłował po całości,
Bez wrogości.
Choć mi szepce do ucha
Bym się zmieniła,
Zawsze jego pierwszym słowem jest
„Jeśli tylko chcesz”.

Ty! Ty?…
Mnie nie kochasz
A mój obraz.
Mnie! Mnie? …
Nie chcesz
A jedynie moją marną kopię.
Ja! Ja?…
Namaluję Ci pejzaż,
W którym ujrzysz
Te wszelkie pociechy,
Które szukasz we mnie,
Choć nie dajesz mi miłości,
Której pragnę od Ciebie.

Niechaj zadrżą groźnie i trwożnie
Słowa niczym grzmoty,
Ugnij kolana
I usłysz wołanie-
„Od dziś jestem sama dla siebie,
Nie oddam Ci mnie,
Jestem od dzisiaj sobą,
Nie jestem już Twoją marną kopią”!

papi987