XCU XXXIII - Krzyk mew

Zawinięta
w gwiezdnej przestrzeni
emanującej ciepłem
i miękkością
sunę błyszczącym spojrzeniem
pośród roztańczonych
na ścianie
cieni

W niskie pomruki nocy
wkradł się
świdrujący śmiech
szydercy

Chimery i wiedźmy
opowiadają swe dzieje
intensywną żółcią
mewich
ust

Xii

Średnia ocena:

Kategoria: Przyroda

Data dodania 2013-03-25 14:49

Komentarz autora: Przerażają mnie ich odgłosy...

Strona glówna

< Xii >

wiersze >

Magdis | 2013-04-27 15:21 |

Od razu przypominają mi się pierwsze Twoje utwory:) Każdy wers przeszywa... uwielbiam.

Xii | 2013-03-26 13:01 |

Odgłosy szkockich mew są o wiele bardziej przerażające od polskich... Poza tym tutejsze mewy są wyjątkowo bezczelne ;)

Conte | 2013-03-25 18:46 |

To prawda ,wiersz jest piękny :)któż nie słyszał tych odgłosów:)

ewita | 2013-03-25 15:17 |

ja słyszałam wiele razy w ich głosie rozdzierający krzyk dziecka...pierwsza zwrotka mnie całkiem zauroczyła...niesamowity

Michal76 | 2013-03-25 15:02 |

Wspaniały, utrzymany w specyficznym klimacie utwór z wywołującym dreszcz zakończeniem.

Brak komentarzy