Myślałam, że jestem.

myślałam, że jestem
światłem rozstoju, pomnikiem nagości
zamkniętej papierosowej ponęty z garści
stulistnych wersów i rzeczeń

tą wierną impresją
jaskrą iskrzącą, udręką myśli
w świecie niepewnień o życiu i śmierci
w tunelu tak zwanych intencji

myślałam, że jestem.

a byłam wersem półbladłym
na karcie ceglastej koncpecji
toczącą zarazą w oku cyklonu
co trawi mnie lat trzy i więcej

byłam Ci chwilą obłąki i strawy
nagą wiernością
w ustach wymiętych tętnęm beztaktu.

deth