jeszcze raz

wolnym krokiem
w rytmie poloneza przechadzali się po sali
dała się prowadzić
poddając każdy ruch w jego władanie

szal odkrywał ramiona
srebrny brokat muskał
opadające włosy

przymknęła ze szczęścia oczy

zbudził ją płacz dziecka
niespokojnie spało

kolejny wieczór powrotów
byleby nie bez niego

Beti