Platoniczna miłość

Pozostaw na ciszę nocy i dnia,
Na niewidomy obraz Twój,
Na dotyk naszych ciał.
Niech platoniczną znajomość przykryje puch,
Zamrozi nam usta,
Pozbawi mowy i uśpi na zawsze.
Słońce wschodzi i zachodzi,
Serce łomocze,
Łzy błyszczą w blasku słońca,
A stary, ciężki zegar bije co godzinę,
Uderzając ciężkimi wskazówkami życia.
Krzyczę, dotykam!
Nie... nie!
To tylko sen.
Nie ma Cię, nie ma mnie...
Nie ma nas.

Etien