Błękit łez

Is­tnieje tyl­ko wczoraj
gdzieś za­gubiło się jutro..
łez wez­bra­nych błękit
kiedyś zer­wie tamy..
krzyk w gar­dle zamiera..
us­ta niemo szepczą
wróć...

Jeszcze czuję Twój dotyk
dłoni delikatnych,
naszych palców
przeplecionych
wspólny­mi tęsknotami..
dlacze­go zab­rałaś nadzieję...?
Dlaczego...

Soll