Uczucia stłumione dzienną dawką leków. I te zdania ''jutro będzie lepiej'', '' to minie''. Ciągłe okłamywanie siebie. Spadam z krawężników. Wiara zagłuszona codzienną nauką o świecie. Stałeś się o te 21 gram lżejszy. Ciągły smutek po stracie skażonej duszy. Spadam z krawężników. Bo ten krawężnik to nie most, a jednak wciąż za daleko do jutra.
Dezyderia_Wah
