płynę rzeką
ludzkich łez nurtem
w uszach wiatr
nieszczęsnych zawodzeń
ku horyzontowi
w szkarłat przyobleczonemu
brzegami ogień
nieposkromionej zachłanności
w nicość obraca
dzieło stworzenia
Wyjątkowo obrazowy, może głupie porównanie,ale brzmi jak obrazek z okładki metalowego albumu. Wizyjny i poetycki, podoba mi się. [Ziela: uderza piszemy przez 'rz']
