Najtrudniej zacząć...

http:www.youtube.comwatch?v=HvRDvmZOgKg

Najtrudniej jest zacząć żyć od no­wa.
Doj­rzeć wśród chmur choć skra­wek tęczy.
Gdy człowiek żad­nych barw nie widzi
prócz siebie smut­kiem... in­nych dręczy.

Trze­ba... spróbo­wać żyć na no­wo.
Z przyszłością w ser­cu licząc la­ta.
W kierun­ku słońca... twarz wys­ta­wiać.
Znów dos­trzec wszys­tkie bar­wy świata.

W różnych od­cieniach uj­rzeć zieleń
ciesząc czer­wienią maków w tra­wie.
Wsłuchać jak ro­sa o po­ran­ku
dźwięcznie osiada... na mu­rawie.

Jak... wiatr pochy­la kłosy zboża.
Doj­rzałe ziar­no roz­siewa wo­koło.
Szum liści lasów a także gdy echo
przed­rzeźnia świer­got ptaków we­soło.

Usłyszeć gra­nie pol­nych świer­szczy
i widzieć jak... pająk ha­mak tka.
Gdy świ­tem chęć do życia wra­ca
ta sa­ma którą... chcę mieć ja.

Chcę poczuć ciepło słońca w ser­cu
by biło szyb­ciej i... ra­dośnie.
By każda z pór... je­sień czy zi­ma
byłaby pra­wie jak... przed­wiośnie.

I wraz ze wscho­dem słońca wsta­wać
z podzi­wem pat­rząc jak budzi mo­tyle.
Zat­rzy­mać czas lub troszkę... zwol­nić.
Uwie­cznić cud­ne życia... chwi­le...

agniecha1383