+ Umarli widzą +

Zimowych nut rozpacz tak płacze
Przed traw konających obliczem
To zimna dłoń wkrada się szeptem
W cień korzeni drzew obumarłych
Ku pieśni ich ciał, dusz pozbawionych
Po przestrzeń niebytu, gromadząc nadziei resztek
I wciąż pragnie żyć...

(ku pamięci Tych co ścieżką mroku kroczą...)

+ lamia +

(serdecznie podziękowania dla Anety, za wsparcie i wyrozumiałość)

lamia