Smutna rzeczywistość
Spadła,
W czarną otchłań bez dna,
Coraz niżej i niżej,
Zawisła nad przepaścią nicości,
Własnego życia.
Smutna rzeczywistość
Szukała w każdym oklasków
Tworzona prawami większości
Nijaka lecz trzyma piecze
Prawdziwego piękna
W smutnych oczach
Patrzących sercem
