zafunduję sobie niesentymentalną starość
z ruin wspomnień nie wydobędę nic
głowa ciężka jak nadęty balon
wystarczy spuścić
powietrze
wolna od pożądania pomarszczona skóra
nie wymaga
odciąża nieistotna cielesność
herbatę z rumem sączyć będę póżnym ranem wolna i świadoma
zbędnego
jestestwa
ogarnia mnie strach, z myślą że na starość obudzę się sam w zimnym łóżku...
... nie mając do kogo się przytulić.... i z kim pogadać. Ale marzy mi się starość właśnie z herbatką na ganku :)) pozdrawiam serdecznie .
