Fałszywa wrażliwość

Minione dni połyskują posród liści drzew
Strącają rosę z porannych kwiatów
Mkną w przestworza lotem ptaka
By w końcu zatopić swe szpony w serce

Delikatność to pozorna
Czułość wyrachowana
Obliczona by płakać tam, gdzie wypada
Nie okazywać skruchy tam, gdzie wina

Żal i zrozumienie oczekiwaniami mymi były
Jednak i bez tego żyłbym dalej
Lecz jak znieść drwinę z marzeń
Jak znów pokochać, gdy miłość otula strachem

Nadzieja na wyprostowanie krętej ścieżki życia
Strąca ból w krainy nieznane
Z których droga do serca nie tak długa
By znów z łatwością nie pogrążyć duszy w smutku

Romantywista

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2013-08-07 19:13

Komentarz autora:

Strona glówna

< Romantywista >

< wiersze >

Jula | 2013-08-09 19:39 |

Ktoś rozczarował, porzucił ,zadrwił,skaleczył serce. Czas leczy rany ,mówią...Ciężko zaufać bo strach przed kolejnym rozczarowaniem.A czy jest się gotowym by ponownie pokochać? zaś nastepne pytanie się ciśnie. Pozdrawiam 5*

Cairena | 2013-08-08 00:30 |

Piękny wiersz, trafił do mojego serca od razu...jak znów pokochać, gdy miłość otula strachem...jak ciężko zaufać...ileż w tym prawdy.*

Conte | 2013-08-07 21:14 |

Bardzo bliski mi temat:))) "kręte ścieżki" prostowane prostownicą do włosów:)))

Brak komentarzy