sen o...

nie jestem już dzieckiem ale wciąż marzę...

żebyś spłonął z pragnienia rozmów jak kiedyś
i sczezł w ciemności z braku widoku mych oczu
i pragnę tego, świadomie
żebyś umierał jak ja, powoli, zatruty
samotności kwaśnym smakiem

zgnij !
z rozpaczy i bólu, z niemocy kochania
i żebyś krwawił obficie z ran tęsknoty i oczekiwania

czas posprzątać, widzę jak płoniesz
uśmiecham się gdy zdychasz niczym zwierze
głodny mych łez na Twoim ramieniu

o tym śnie
byś zamykając oczy wciąż widział
twarz dla Ciebie już nieuchwytną
i żeby zagnieżdżony w środku ból
po kawałku karmił się Twą bezradnością

w moim słodkim śnie.
chce widzieć jak cierpisz