sny

to ja
budzę się w mroku
świata ze szkła
wódki łyk
papierosa dym

pozostaje cisza

popatrz
kolorem krwi skażony
nieba błękit
samotny krzyż
chwastami zarośnięty
na nim ma dusza

odejdź !
ognisty smoku
powietrze przesiąknięta siarką
piekła przedsionek
spadam głębiej
coraz głębiej

śniłem o dniach nieskończonych
bez skazy nocy
chłodu krypty lat
przemijania
brodzenia w brei kłamstw
pogardy
złożonej na ołtarzu świata

zamknięty w małej klatce
ptaszek śpiewa
pieśń o wolności
powiewem wiatru niesiona
ku gwiazdom
blasku minionych tysiącleci

mamo !
ojcze !
nagłym krzykiem zrywa się
sierota
dziecko wojny bezlitosnej
świstem kuli przerwane
życie tych co mu je dali

świat ze szkła
i ...cisza

Adamo70