między torami

to nie znak poddania
bo życie nie zamyka drzwi
i nie nosi klucza w kieszeni zachodzącego słońca

ulatując z powietrzem
pozostawiamy tylko rozpoczętą drogę
niosącą wypukłość warg na pograniczu złamanych zasad

poukładane spojrzenia
pomiędzy kolejnym szlakiem rozproszonych uśmiechów
a wędrówką rodziny żuków matematycznie nierozwinietych

dziś
wzajemnie idealni
przeszywamy sie tym samym powietrzem

jutro
otworzymy okno
dusząc się oddechem niedokończonego pocałunku

nawet latawce dotykając nieba
wracają w odpowiednie dłonie

wiki