Biedronka

Zadziwiona cała łąka –
Taka wieść się rozprzestrzenia:
Chodzą słuchy, że biedronka
Chce coś w swym wyglądzie zmieniać!

„Moje kropki wszystkim znane,
Czas na radykalną zmianę.
Wygląd zmienia nawet glista.
Tu potrzebny jest stylista!”

Dla biedronki sprawa ważka,
Więc jej poradziła ważka:
„Poleć szybko do motyla
Jemu starczy krótka chwila”.

Motyl – ten Apollo młody,
To wyrocznia w sprawach mody.
Nie ma modnych dam owadzich,
Którym motyl nie doradził.

„Och, motylu, w tym imażu
Chodzić mogę po garażu!
Lecz jak się pokazać komuś?
Pomóż, mój ekspercie, pomóż!”

Motyl, sam ubrany modnie
(Modna chustka, modne spodnie
I koszula, i kozaki),
Dał biedronce wykład taki:

„Te kropki cię pogrubiają,
Pękata żeś jest jak jajo,
Żebyś nie była pękata,
Najlepsze paski lub krata,
Na czułki nałóż maskarę,
Pod pudrem skryj zmarszczek parę.

Zakryj nogi, bo biedronki,
Mają nogi jak pałąki.
Kapelusik włóż na skronie,
To się nosi w tym sezonie,
To ostatni mody krzyk,
I to cię odmieni w mig!”

„Bardzo mądre twe oceny.
Teraz jeszcze kwestia ceny:
Ile?” – pyta boża krówka.
Motyl szybko odparł: „Stówka”.

Zapłaciła mu biedronka
I pognała do pająka.
Bluzkę w paski z pajęczyny
Pająk tkał przez dwie godziny.

Zrobił jeszcze kapelusik,
By mieć u biedronki plusik
(Chociaż głównie zjada muszki,
Tkać też umie świetne ciuszki).

Tak biedronka, cała w paski,
Leci w pole, a tam wrzaski!
Pewien rolnik tę biedronkę
Przez te paski wziął za stonkę

I przegonił bez litości,
Porachował wszystkie kości.
Żeby tego było mało,
To biedronkę wysypało,

Bo na nić pajęczą ona
Była, biedna, uczulona…
Bardzo teraz cierpieć będzie
I ma kropki prawie wszędzie.

Czasem nie ma co się bronić
I się na naturę boczyć.
Jak powiada pasikonik:
Pewnych rzeczy nie przeskoczysz!

tomek_en