Płakalam, a Ty nie otarłeś moich łez
Krzyczałam, Ty mówiłeś: tak, wiem
Prosiłam,żebyś usiadł na chwilę
nie zagrzałeś nawet miejsca w fotelu
nie będę mówić,że jestem silna,
bo zaraz pęknę, Tobie przychylna
Nie umiem nienawidzić miłości
choć zawsze skora jestem do złości
gdy ranisz i tak słabe już serce
dość tego, nie chcę więcej
Kochając jesteśmy jak otwarta rana... nawet jedno ziarnko soli potrafi sprawić nam ból. Jesteśmy krusi i słabi... takie słowa muszą wiele kosztować. Piękny wiersz.
