Ponad czubkami drzew





Proszę przestań już tak krzyczeć
Zburzyłaś spokój wszystkim ptakom
Tu się przychodzi by chłonąć ciszę
Nie wtedy gdy życie dało się we znaki

Stoimy wyżej niż czubki drzew
A to już tak blisko do nieba
I choć ci w żyłach kipi krew
Na życie się nie wolno gniewać

Już ku zachodowi słońce dąży
Wracaj bo teraz przecież możesz
W ciemnościach tak łatwo pobłądzić

…………………………………………………………….
To nic
Na pamięć znam powrotną drogę


szybcia

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2013-12-10 18:25
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < szybcia > < wiersze >
Magdis | 2013-12-11 21:12 |
Czytałam go już kilka razy i nie potrafię opisać tego co u mnie wywołuje.... Klasa, po prostu.
Michal76 | 2013-12-11 12:27 |
Piękny wiersz. Zamyśliłem się.
soella | 2013-12-11 11:38 |
piękny!taki bliski naturze ,z przesłaniem (uwielbiam przyrodę).zdecydowanie idealny , na 5!
Ziela | 2013-12-11 10:40 |
Piękny 5+
Cairena | 2013-12-11 03:13 |
Super wiersz, zresztą wszystkie Twoje wiersze są przepiękne, można się naprawdę zaczytać...ja zawsze jestem zachwycona...*
Morgul | 2013-12-10 22:58 |
Bardzo piekny. Cudowny. Refleksyjny. Naprawde gratuluje.
szmaragd | 2013-12-10 19:15 |
Piękny
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się