w deficycie świata poczucia

bieda człowieka w deficycie świata poczucia
rwie ciałem we wszystkie strony, poniewiera,
patrzy nie widząc, słucha nie słysząc,
zjada nie smakując, sytość zmysłów umiera

wzrok oddala pojmowanie właściwym spojrzeniem,
słuch ogłuszony uniemożliwia dusz usłyszenie,
smak wykrojony z języka infekuje smakowanie,
oddech nierówny blokuje właściwe oddychanie

dotyk bolesny wykrada możliwość poczucia,
umierają ostatki pragnień w pojęciu uczucia,
obojętność dana obraca się w morze obojętności,
zanikają, zacierają się złoża prawdziwej miłości

skumulowane pokłady myśli tną chęć zrozumienia,
pozbawienie snów, odchodzą w nicość wspomnienia,
cisza na spotkań horyzoncie, wyrwanie z życia,
roślinny byt duszy niebytem, etapem ukrycia

ów człowiek kiedyś żył, kochał, czuł szczęście,
miał marzenia i własne do życia intymne podejście,
niejeden spragniony uczuć może popaść w niemocy,
ten czuje co nie pozwoli odejść, udzieli pomocy

stratocaster