Nocy bezsenna od innych ciemniejsza,
kiedy ma dusza wyje z tęsknoty
i idzie przez marzeń smętnych kraje
ze skargą cichą w krainę cieni.
Sercu brak słońca co barwi kwiaty,
ożywia i karmi łąki i gaje,
więc ono ucieka jak ptak jesienią,
w marzenia ulotne na złamanych skrzydłach
