Godziny zadumania Na skrzydłach swych poniosły Nad ciemnych skał krawędzie W przepaści brzeg ponury Tak stojąc na skał szczycie W spienionych wód odmętach Ujrzałam kres podróży Co zbliża się niechybnie I wisząc nad otchłanią Tęsknoty mojej źródła Z ożywczej piłam fali By życia nie roztrwonić
wierszokletka52
