dotyk poezji




codziennie dotykam serca
swojego
innych serc nie mogę dotknąć
życia nie unikam
muśnięcia lekkiego
pozwalam poezji by we mnie rosła
w lustrze ciągle nie widzę
owego duchowego piękna
nie spoglądam w odbicie
i oczu swoich się wstydzę
w codzienności ramach zamknięta


szybcia

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2014-01-31 13:32
Komentarz autora: ...poetce Stanisławie Łowińskiej, która ofiarowując mi tomik „Dotykać Serca” prosiła bym pozwoliła rosnąć poezji…
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < szybcia > wiersze >
kazap57 | 2014-02-02 15:34 |
bardzo wzruszył mnie twój wiersz - dlaczego zapytasz zapewne ? - bo widać wyraźnie w lustrze Twoją skromność i to jest piękne - oddajesz laury innym - Sama pochylasz się poezji. Szacun ze ten wiersz - pozdrawiam
Michal76 | 2014-02-01 14:56 |
"nie spoglądam w odbicie i oczu swoich się wstydzę" - to wstydliwość twórców. Pozdrawiam serdecznie!
Cairena | 2014-01-31 17:51 |
Poezja jest w Tobie, ona albo jest, albo jej nie ma, tego nie można się nauczyć, z tym trzeba się urodzić. Bóg dał Ci wielki dar...piszesz przepięknie...*
Cairena | 2014-01-31 17:50 |
Poezja jest w Tobie, ona albo jest, albo jej nie ma, tego nie można się nauczyć, z tym trzeba się urodzić. Bóg dał Ci wielki dar...piszesz przepięknie...*
Hania24 | 2014-01-31 17:33 |
...ty jesteś początkiem ty nadałaś tym słową to co najpiękniejsze...pozdrawiam
skala | 2014-01-31 15:35 |
nieprawda , ty jesteś wolna od codzienności masz swój azyl , poezję , a ona jest naprawdę w tobie to widać w twoich wierszach
szarotka | 2014-01-31 14:45 |
Ty dotykasz poezji,a ona dotknęła Ciebie.
Ola | 2014-01-31 14:00 |
pięknie i trafne określenie - poezja rośnie..., niech pnie się więc do słońca, jak najwyżej;)
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się