Listopadowe Niepokoje

Myślami biegnę
na skraj świata
Dzień chyli się
ku zachodowi

Podchodzę
do okna- a tam
jesienna szaruga,
słota i mgła

Przymykam oczy
i widzę siebie
w strugach deszczu
na krawędzi tęczy

Otwieram drzwi
Przytłoczona
ciężarem czasu-
nie widzę nic

I tylko ja-wśród:
księżycowej pustyni,
ruchomych wydm,
piaskowych burz

Chwytam się tęczy
Ale wciąż jestem
na skraju jesieni,
na życia krawędzi.

Jednego nie rozumiem-
a może to mi się śni,
dlaczego z mojego nieba
wciąż płyną łzy?..