Zazdrość

Zazdroszczę ptakom błogiej wolności
trzepotu skrzydeł na wietrze
niesamowitej nieba bliskości
gdy się wzbijają w powietrze

Kwiatom zazdroszczę pięknych kolorów
co w płatkach swoich skrywają
miliona cudnych nut aromatów
które me zmysły wchłaniają

Chciałabym wiatrem być choć przez chwilę
przejąć od niego potęgę
zagrać w koronach wiekowych dębów
ciąć ciszę jak cienką wstęgę

Wiele bym dała by móc być deszczem
spadać na ziemię kroplami
obmywać dusze ze złych uczynków
ciepłej kąpieli strugami

Kiedy przez chwilę pragnę odpocząć
zmęczona życia pośpiechem
chciałabym wtedy zostać czymś innym
nie łatwo jest być człowiekiem.