Gniew

Ciężkie słowa zawisły w powietrzu
Szykują się do ataku
Skulona siedzę w rogu w ciemnym pokoju
Nie czuję już bólu wczorajszego gniewu

W ciemności dostrzegam zarys twej sylwetki
Zatykam uszy by nie słyszeć gorzkich słów
Zamykam oczy by nie widzieć twarzy kata

Czuję gniew
Już rozprzestrzenia się

Wybiegam z pułapki w nocnej koszuli
Styczniowy śnieg skrzypi pod stopami
Mróz smaga pejczem zmęczone ciało
A łza zastyga na bladym policzku

Upadam

Ktoś szeptem wymawia moje imię
Budzę się w znajomym piekle

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2014-02-11 21:14

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

feniks | 2014-02-20 18:24 |

:)proste słowa o toksycznym:)osobisty:)

supermassive | 2014-02-19 22:29 |

Bardzo dojrzały. Poczułam to wszystko w sercu.. uwolnij się

kazap57 | 2014-02-12 12:47 |

mocny i bardzo osobisty wiersz

Sunirgerep | 2014-02-12 12:07 |

"Dusza" płacze - ciało pamięta Ukojenie w słowach. Pozdrawiam:)

Cairena | 2014-02-12 03:24 |

Mam nadzieję, że to był tylko sen...smutny sen...*

Jolene | 2014-02-11 23:13 |

Boleśnie prawdziwy. Świetne zakończenie.

Hania24 | 2014-02-11 21:24 |

czuję z Tobą ten strach szybko uciekaj z tego toksycznego zwiazku..pozdrawiam

Brak komentarzy