Rano pytałeś czemu w mych oczach nie ma uśmiechu Milczałam By słów nie rzucać na wiatr W pokoju obok czeka walizka Z całym mym dobytkiem Wzięłam tylko to co najważniejsze Łącznie z poduszką nasączoną twym zapachem Ostatni raz rozglądam się po znajomym wnętrzu Które było domem przez pięć ostatnich lat Zostawiam list Wychodzę Otulona październikowym wiatrem
spinka
