Piaskowy czas 2

ucichło - nie słychać już niczego
nie ma nikogo
dotąd pustkowie – przerodziło się
w wielkie kopce usypane z piasku
jak nadmorskie wydmy
wiatr ustał
przerwał tańczyć walca
wokoło dusz
być może jest już nasycony
widząc niszczące swoje dzieło
patrzy na to pobojowisko
wielka piaskowa masakra
powtórnie zrywa się wiatr
lecz nie sieje już śmiercią
przemawia:
„ chciałem zniszczyć wszelkie zło
zasypać ludzkie brudy
uczyniłem to
reszta to już czyste ziarenka piasku
przesiane przez sito prawdy „
głos ucichł piaskowe pustkowie zanika
wraz z nim liczne pustkowia mogiły
wiatr znika za horyzontem
wyjrzało słońce
lecz komu ono świecić będzie
widać ruchy ludzkich postaci
pozostała i maleńka garstka
trzymają się za ręce
ze łzami w oczach uśmiechają się
a jednak
zwyciężył osiągając cel
zniweczył panujące zło
siejąc w to miejsce dobro


widać twarze tych ludzi
strudzeni wycieńczeni
nie wiedzą że są wybrańcami losu
pierwsi do odbudowy nowego
pierwsi którzy nie widzą już zła
pierwsi i chyba nie ostatni
teraz wszystko jest dla nich
wiatr dotąd złowrogi prowadzi
w słońce którego nie było widać
ogrzewa ich ciała i dusze
piasek jako widmo śmierci
przejawia się w drogę wieczności
Ziemia dotąd dla nich obca
staje się powiernicą ich życia
świat uznawany za resztę
to teraz piękno natura życia
barwy i wszystko dookoła

zwyciężył piaskowy czas
świat uległ zmianie
początek już jest
należy teraz dalej walczyć
aby nie powrócił jeszcze raz
ten piaskowy kataklizm świata
chrońmy to co zostało
co przetrwało razem z nami
przyroda i gwiazdy
natura barwy życia
niechaj pozostaną wraz z nami
a z nami dobro





17.08 – 18.08.1979.

kazap57