Utracony mit

W iluzji praw niezgody
Wbrew natury drżeniu
Toczone godzin tarcze
W zaplątanym szczęściu

Zmieciony okruch życia
Bez szczypty refleksji
Ostatnią był nadzieją
Spłukanej pamięci

Wyschły łzy poruszeń
By chronić makijaż
Na trwałe pozostawił
Twarzy gładki wyraz

Bez historii zmartwień
Bez radości blasku
Bez napięcia uczuć
Bez pieszczoty czasu

Zmysły odurzone
Tępym ćmieniem spotów
Nie dotkną już chyba
Pięknych życia losów

pawlikov_hoff