Zapadając się w odmęty niepamięci, Zamarłam prawie do obłędu. I czując na ustach zimny oddech śmierci, W nieprzeniknioną spadam ciemność. Uginam się pod świadomością, Najgorsze jeszcze wciąż przede mną. Gdy krocząc w czarny las wisielców, W nieprzeniknioną spadnę ciemność. A Twoja miłość jest jak powietrze poprzecinane wystrzałami z karabinów.
shadow
