Smutno mi Panie

Smutno mi Panie,
Na ciele i na duszy,
Że żyje na tym świecie,
Gdzie wszystko zepsute jest.
Na tym świecie ponurym,
Gdzie człowiek dla człowieka wilkiem jest,
Brat swego zabija brata,
A rodzice gnębią dzieci swe.
Również Panie smutno mi,
Że ciągle prześladuje mnie pech,
Jak deszczowa chmurka w słoneczny dzień,
Która nie chce odczepić się.
I wciąż jest mi smutno Panie,
Chociaż za oknem pogodnie jest,
Słoneczko świeci i śpiewa jakiś tam ptak.
I nawet smutno Panie mi,
Gdy pisze ten smutny wiersz,
Bo nie wiem jeszcze co napisać mam.

poeta25