spacer z panną ' M '

już dni takie krótkie
liście w kolory się stroją
spaceruję po parku
z panną Melancholią
to mnie wspomnieniem zagadnie
to o przyszłość troską
lub codziennym problemem
czy naturą miłosną

tak nam mija południe
na spacerze po parku
a gdy wrócę do domu
wyjmę koniaczek z barku
pewnie ona też przyjdzie
siądzie obok strapiona
i oboje będziemy
czekać końca wieczora

potem sen nas otuli
kołdrą marzeń srebrzystą
tak spędzimy we dwoje
także tę noc gwieździstą
a gdy księżyc już zgaśnie
razem zjemy śniadanie
ona mnie nie opuści
już na zawsze zostanie