cyklicznie

niezmiennie
po prawej stronie tylko cień
nie mogę go chwycić za rękę
myśli gdzieś gonią
wiatr je rwie
z upiornym światłowstrętem
monotonnie
po obu stronach stare lipy
depcząc kolorowy bruk alei
jak drobny żwir
cichutko skrzypi
dusza odcięta od korzeni
chronicznie
cień znów z tej samej strony
noc układam na lewym boku
róg kołdry tuląc
zamiast dłoni
zasypia cisza i wierny niepokój

szybcia

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2014-04-17 10:03

Komentarz autora:

Strona glówna

< szybcia >

< wiersze >

kazap57 | 2014-04-17 15:10 |

samotność tak jak cisza boli - ale kiedy nauczymy się z żyć w ich towarzystwie jest łatwiej

Cairena | 2014-04-17 12:19 |

Samotność...boli, przeraża z wiekiem. Towarzyszy całe życie każdemu w pewnym stopniu. Głęboka i smutna treść wiersza...*

Xii | 2014-04-17 11:23 |

To jak amputacja doczepianej kończyny - boli jej brak,ale po jakimś czasie człowiek się przyzwyczaja...albo znajduje nową "protezę"...

anias | 2014-04-17 10:56 |

a jednak wciąż nam towarzyszy...: zasypia cisza i wierny niepokój" do mnie najbardziej te słowa przemówiły

roman | 2014-04-17 10:32 |

Tak naprawdę każdy jest samotny (tylko w różnym stopniu:)- udany wiersz

Michal76 | 2014-04-17 10:19 |

"wiatr je rwie z upiornym światłowstrętem" - ten fragment po kilkakrotnym przeczytaniu krąży w mojej głowie. Ambitny.

Ziela | 2014-04-17 10:12 |

Trudny 5=

Brak komentarzy