Zielona

Za ciasno jakoś w tej skorupie

twój głos owija się wokół ciała

i słowem jak orzech na pół łupie

rozpadam się, naga, oniemiała


Jak teraz stać się znowu jednością

na oślep składam kawałki duszy

bierzesz je do ręki z miłością

i ze spokojem mozolnie kruszysz


A potem czekasz na deszcz, by wreszcie

zieleń odżyła na mojej dłoni

wstydem i zachwytem jednocześnie

rozkwitła pośród białych jabłoni


Pada, mówisz - lubię tę pogodę

w tych oczach kryształ ukradkiem lśni

spada i nawadnia liście młode

wiem, już teraz wiem, tą wiosną jesteś Ty...

Ola