pocałunek ...

mych lęków przyjaciółko
ciszą swą duszę lecząca
za mro­ku ko­tarą mnie schowaj
chłodem swych ust pocałuj

bez strachu podążę
(sze­les­tem drzew ser­ce ukoiłaś)
wzdłuż gasnących latarni
by snów swych zna­leźć spełnienie

po­całuj raz jeszcze
nim ośle­pi mnie horyzont
każąc trwać w sa­mot­ności udręce
nim znów swych skrzydeł
otoczysz mnie cieniem

Adamo70