Już wychyla się z zza rogu paź królowej zdrady nim zgaśnie ostatnia lampa na ostatnim bruku zagra farsę, za którą oddasz mój pierwszy uśmiech w rytm dzwoneczków wybudzi garbate kamienie czwórkami odejdziecie nucąc chichot zapomnienia będę podziwiać z okna paradę nie mojej prawdy i upuszczę cicho chwilę, na którą jest już za późno.
Ola
