Ponad

Moja szklanka
do połowy pełna
tylko światło ponad wodą
zstępuje suchą nogą
po krawędziach szkła
łącząc puste z pełnym
rozpacz z nadzieją.


Ola

Średnia ocena: 10
Kategoria: Życie Data dodania 2014-06-05 20:29
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Ola > < wiersze >
Conte | 2014-06-24 22:09 |
coś jednak wypełnia ten czas...dobrze:)
Ola | 2014-06-09 08:52 |
Dziękuję Wam bardzo za komentarze, pozdrawiam serdecznie!
kazap57 | 2014-06-08 18:16 |
refleksyjna miniatura
Cairena | 2014-06-06 14:29 |
Rozpacz i nadzieja, och jak dobrze, że ta nadzieja jest...*
Michal76 | 2014-06-06 08:46 |
*walczące :-)
Michal76 | 2014-06-06 08:41 |
Ciekawa analogia do ludzkiego wnętrza, w którym, mimo kruchości, nieustannie rodzą się wielkie, wlaczące z sobą uczucia, emocje itd... jak i też wielkie pytania ludzkości. Pozdrawiam.
szybcia | 2014-06-05 20:34 |
ważne by widzieć ją pełną do połowy a nie do połowy pustą :)*
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się