W tego świata niepamięci przestworzach.


Jeszcze tylko zimna struga po mym karku spłynie

Dreszcz przewrotny drżące serce mi chłodem przeszyje.

I zatonę w tej otchłani melancholii bezkresnej,

Osaczona bezgranicznie paraliżującym strachem...



Nie nadzieja, lecz człowiek umiera ostatni.


shadow

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2014-06-29 17:36
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < shadow < wiersze >
Ziela | 2014-06-29 18:51 |
Mocna metaforyka mi się mniej podoba 5-
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się