Smutek poety

Chowam się przed spóżnionym zegarem

woda w szklance
krzemień na półce
i termometr w szufladzie
- nie pocieszą

Chowam się przed spóżnionym zegarem

Łza czeka na rozkaz
Twarz - zaschnięta łodyga
Za oknem samotna dusza ... nieszczęśliwa

Siedzę w sześcianie zagubienia
bez skrzydeł
bez drzew
bez natchnienia

Czy to koniec?
....................................
....................................
Nie!
bo
Smutek odleci
człowiek go zrozumie
a serce wierszem zaświeci.


Uranos

Średnia ocena: 9
Kategoria: Życie Data dodania 2006-05-30 08:49
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Uranos > < wiersze >
Izabela | 2012-05-09 17:26 |
świetne
zuza | 2006-05-30 12:05 |
To jest dobre!
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się