Rasmus kochał cie tak bardzo jak kot swą panią może
Czułaś jego obecność kiedy biegał po tej podłodze
Małymi pazurkami wyrył wieczne więzi w twej pamięci
Chciał żyć ale musiał odejść pomimo szczerych chęci
Zawsze jak wracałaś na powitanie miałczał
Gdy tuliłaś go do piersi on się nigdy nie popłakał
Pewnie był niezależny, samodzielny jak mój Asiorek
Miał ten temperament i w twoim sercu wielki dworek
