Ja wierzę w sens Powstania

Ja wierzę w to co wierzyli,
ci młodzi ludzie na śmierć idąc.
Ja wierzę w wolność Ojczyzny.
i w sens ofiary dla niej.

Ja wierzę w sens Powstania!
Ofiary z młodych serc.
Ofiary chwalebnej i krwawej.
Chwały 63 dni.

Trzeba Ojczyznę kochać,
żeby zrozumieć to wszystko.
Trzeba ją sercem pojmować.
Bo Polski rozumem nie objąć.

Bo też nie wszystko się kończy.
Na strat i zysków tabeli.
Sensu ofiary obliczyć się nie da.
Tylko ją sercem można zrozumieć.

Bo liczby złudzą. Cyfry złudzą i słowa.
Nie złudzi nadzieja i miłość.
I serce patrioty rozumie-nie cyfry liczą walki sens.
Lecz cel i idea. To za co walczysz, cierpisz, umierasz.

Dlatego wierzę w sens Powstania!
Bo cóż zniszczona stolica?
Cóż trupy na ulicach i krew?
Gdy z tego,z tego wyrosła.
Narodu duma i cześć.

Tadeusz_Gustaw