traktat (najlepsza przyjaciółka)

Tak może pachnieć tylko ona. W sposób
Nieokreślony. Aromatem wszystkich woni 
Jednocześnie. Jak czuła kochanka dla oblubieńca
Spijającego soki rozkoszy z dzbanów odkupienia
I przebaczenia wszelkich win. Wyobrażalnymi obrazami
Niedościgłych wzorców. Dotykiem każdej istniejącej
Delikatności wchłanianej istotą rzeczy.


Tak może pieścić tylko ona. W sposób
Niedopowiedziany. Z marginesem błędu.
Pełną gamą pragnień uniesień i dopełnień.
Amforą kolorów ludzkich zachowań obserwowanych
Od początku czasu. Powtarzalnych gestów
Rozumianych tak samo pod każdą szerokością
I długością geograficzną. Echem
Tego co się wydarzyło i nadzieją
Na lepsze jutro. Katafalkiem przyczyn i skutków.


Tak nie walczyć może tylko ona. Ani próbować
Nawet. Przecież i tak przyjdzie w porę
Najnieodpowiedniejszą z możliwych. Stanie się
Niespodzianką nie zauważoną do czasu
Aż się wypełni dla najbardziej zainteresowanych.
Ostatnią pieśnią miłosną i serenadą
Śpiewaną pod balkonem umiłowanej
W gwieździstą noc w której księżyc
Przegląda się niczym dziewica
W wodnym cebrzyku zdziwienia
Że najwyższy już czas.

p_s