Błękit

Łapiesz w chustkę wiatr, który nieostrożnie przychodzi
Mrok naszych dróg często nas z sobą rozwodzi

Serce diamentowe subtelnie na twej dłoni połyskuje
Nie chcesz widzieć nikogo, kto je przypadkiem zarysuje

Chmury purpury mrokiem niebo zakrywają
Patrzysz do góry, jak anioły cicho z nieba spadają

Myśli nasze plączą się bez znaczenia
Iluzja wzniosłych uczuć nas w sobie zawiera

Kreślisz świat nowy na oszronionej szybie
Bo niewiele znasz serc, które są jeszcze żywe

W mroku pokoju cicho przesiadujesz
Bicia serca swego skrzętnie nasłuchujesz

Znikasz i odchodzisz w zupełnie inną stronę
Patrząc na niebo bezkresnym błękitem obleczone...

CrystalViolet