Niedoceniony dom...

To co zwyk­le nas otacza.
To... coś stworzył Pa­nie Boże.
Nie­chaj byłyby to góry
al­bo też... błękit­ne morze.

Nie­chaj byłyby to po­la
żyz­ne... pełne złotych kłosów.
Al­bo łąki bar­wnych kwiatów
czy... po­lany wrzosów.

La­sy , rze­ki czy... je­ziora.
Niebo, słońce al­bo deszcz.
Nie­chby na­wet ry­by w sta­wach
pośród zwykły karp i leszcz.

Sar­ny, dzi­ki i... je­lenie
lub płochli­wy mały sza­rak.
Tyś nam stworzył dom praw­dzi­wy
a nie ja­kiś mar­ny ba­rak.

My jak zaw­sze... narze­kamy
i wciąż tyl­ko ma­rudzi­my
nie zważając niczym ślep­cy
do­mu te­go... nie widzi­my.

A to prze­cież i Twój dom
dla nas Pa­nie go stworzyłeś
nie­chaj na­wet byłby złotym
chy­ba Boże ... źle zro­biłeś.

Bo choć dob­rze chciałeś Pa­nie
człowiek in­ne życie ce­ni
nie przy­rodę i... jej wdzięki
różno­bar­wność w niej od­cieni.

Za­miast nieba -dach nad głową
mu­rem wo­li się od­gradzać
jak­by jeszcze mógł na drzwi
da tab­licę... NIE PRZESZKADZAĆ!!!

Te­raz mu­sisz pu­kać Boże
by zechciano wpuścić Ciebie
by zro­zumiał człowiek dur­ny
żeś Ty w ser­cach jest nie w niebie.

agniecha1383