Na obczyżnie

Ramiona wiatru w dali
dmuchali nam, dmuchali
A myśmy im na cuda
że u nas piękna, ruda

Smucą się ludzie w sali
płakali nam, płakali
że nam wyrwali w dali
rudą co wszyscy znali

Wiatr kręci i powiewa
że ruda już dojrzewa
A myśmy oburzeni
że my jej nie ujrzeli

Już nam wydoroślała
i wiele zrozumiała
że jest w niewoli prawa
że w ręce nie ta kawa

W dali kraina domu
Tęsknota boli znowu
Uciekać jest na marne
Bo są przepisy karne

Więc trzeżwo od młodości
aż do rozkruszeń kości
W oddali sobie żyła
Takowo nic nie kryła...

Matiusz