POGMATWANY

Pogmatwany jestem...
Kiedy lato nadchodzi oddycham
zimy mroźnym powietrzem.

Młody mężczyzna zakuwa w kajdany
swe serce strapione, kiedy wokół
świat dostrzega piękny lecz i
piękne dusze smutkiem naznaczone.

Jestem pogmatwany...
Kładę nóż na swe blizny
i rozcinam nowe rany.

Piękna blond dziewczyna
w swej traumie świata się boi.
Zamiast miłości, której pragnie
podły rodzic w domu ją gnoi.

Prowadź mnie blondynko
przez Norwegii piękne góry
aż z mrozu wyzdychają
podążające za nami szczury.

Na szczytach Jotunheimen tańczmy
aż w głowach nam się zakręci
a zanim wrócimy do domu,
zaciśnijmy dłonie mocno w pięści...

Bo jesteśmy pogmatwani...

Kto tylko chce
nasze serca rani...

Dla Luny.