Paradoks Sprzecznego Myślenia ?!?!...

Ja pośród, kwiatów stoję uśmiechnięta,
czuje się jak Roza rozkwitnięta,

Przychodzi ogrodnik, w ogrodniczkach burych,
ucina mnie, ten kwiat teraz juz ponury,

Zycie Rozy, moje Zycie teraz jest niczym,
jest w sensie bytu ukryte,

W duszy mej kwiecie jest pustka,
a wokół niej jak niemieckie meserszmity,
jak kolce wrogów przepitych ,
……………………
Krążą pytania,
Pytań bez liku,
………………………
Ja nie wiem! Jak jest w mej duszy ! Mój zauszniku !

Teraz w koszu jestem sama,
całkiem sama, jak żdżbło suchej trawy –To nie Karmazyn!,
Nie Klaun !
Co leci wiatrem do Kosza wikliny, trawy,
To……….Odpowiedz sam, bo ja nie jestem ten klaun !

Wycieli mnie, Roze, z mojej ziemi,
Z mego małego ciepłego koszyka –Ja chlipam,
Teraz gdy wiem, że nic nie wiem !
Ja wiem, jedno –Ja nic nie wiem !

Co zrobić jakich wyborów dokonać,
Do jakiego skoczyć kosza,
Może wyskoczyć?-- Jak myślisz zauszniku !?

Gdzie są te kwiaty,
ta ziemia którą znałam,
O których tyle wiedziałam,

Gdzie to jest Boże…….Dale-?-ko
Gdzie to jest matko…….Dal-?-eko
Gdzie to jest ojcze…..Dal-?-eko

Tak pytać się mogę,
lecz nic, nic nie odpowiecie?
Czego milczycie? Ja na was liczę, Czego?

Dekadencja w moim sercu jak gołoborza w Górach,
W Górach ?
Góry są piękne, góry są duszom,

Wewnątrz bitwa Grunwaldzka,
Myśli i sumienia, a na zewnątrz ciało moje się zmienia,

Dziś głucha moja dusza na wołanie z zewnątrz,
Ja cierpię we-wnę-trz-e-g-o katusza,

Siekiera, Nożyce, to symbole,
odcinają nas jak Kwiaty,

Dziś nic nie czuje,
jestem głucha jak głuche są ludzkie kwiaty,
Ale nie takie, jak ja,
Ale takie stare jak STARUCHA, BABUCH,

Czy ja też, czy on też,
wie ,ze ja nie wiem ,ze ja wiem
…………………………………….
CHAOS, WIELKI DÓŁ, PRZYTUL MNIE KOCHANKU MÓJ !

To wszystko jest Paradoksem Sprzecznego myślenia,
Bo wiem że kocham, i jestem Kochana ?
A dlaczego ja jestem różą Odcinaną ?

Nie umiem, pisać Wiersza !

Nie umiem, pisać Wiersza !
…………………………….
Pisać wiersze ja, Nie umiem,

Bo kto umie,
Bo kto potrafi,

Przelać uczucia swoje,
Jak dzban wodnego atramentu,
Na biało, śnieżną kartkę,

To co pisze to nie wiersz!
To strzępy moich uczuć,

Gdy je pisze, to się śmieje,

Hi-Hia-Hi !

Mały motyl, lata koło mlecznego kwiatka,
Czy to widzisz, bo ja nie !
Ja to czuje i ty dobrze o tym wiesz !

Bo to tak jakby mnie,
Uderzyła głową swą,
Kobieta co ją, Kocham
…………………....
Tylko ją !
…………………………..

chłopiec o niebieskich włosach