Jestem mozaiką upchaną w oknie
Brzydko zamaskowaną boleścią.
Jestem trudną prawdą do zniesienia.
Dławiąc się myślą i szpecąc miłością
Błąkam się po utęsknionym świecie
Szukając czegoś co wypełni tę pustkę.
Szukając siebie w tym bezdennym morzu łez.
oj znam takie stany. Dobrze, że mijają ale wtedy trudno uwierzyć w piękno otaczającego świata. Jesteś jedyną i niepowtarzalną cząstką tego piękna..pomimo, ze dziś trudno w to jest ci wierzyć.. Ale Jesteś i bądź.:)
