paradoksu prośba

smutku mój
łzo słona
nie odchodź proszę
bym pamiętał
nie jesteś mi zmorą
ani utrapieniem
smutku
pamięci
co było nie wróci
lecz kwiaty wciąż pachną
a słońce świeci

nie odchodź
proszę
pozostań w sercu
a ja się uśmiechnę
i w jutro spojrzę
z szczyptą optymizmu


Adamo70

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2014-10-11 14:39
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Adamo70 > < wiersze >
szybcia | 2014-10-11 16:16 |
to niesamowite,jak człowiekowi ciężko rozstać się ze smutkiem...mimo,że ciągle czekamy na lepsze dni*
anias | 2014-10-11 15:44 |
życiowo,optymistycznie i pięknie*****
skala | 2014-10-11 14:42 |
słowa jakby z mej duszy wyjęte
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się