Zmęczenie Zagubienie Załamanie

Nie potrafić żyć,
stracić sens,
popaść w letarg już ogarnął
trzy czwarte mej duszy dawno
i mrok najciemniejszy w nią wtargnął,
nie wiem kim jestem ani kim chciałbym być.

Sracić poczucie wartości,
zaburzenia osobowości,
z dala od rzeczywistości stoję
i wszystkiego, co na zewnątrz się boję
nie czuję, że cokolwiek jest moje
i chcę stale mą głowę pod kapturem kryć.

Znaleźć sens życia na powrót
zrobić z bezsensu odwrót,
czy może jest za późno
i będę się starał na próżno
jak inni ludzie żyć?

Nie mam sił walczyć więcej,
oddaje w twoje ręce
me życie pogmatwane,
gdy zbudzisz mnie nad ranem
zabierz me trwogi Panie
i wskaż dalszą drogę mi.


Ponury_Nekromanta

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2014-10-31 22:13
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Ponury_Nekromanta > wiersze >
p_s | 2014-11-01 21:13 |
ciekawy...
Ponury_Nekromanta | 2014-11-01 18:26 |
To nie żaden profesor tylko jakiś oszust.
Ponury_Nekromanta | 2014-11-01 18:14 |
To nie żaden profesor tylko jakiś oszust.
AngelEole | 2014-11-01 16:42 |
Caireno, nic dodać nic ująć:) Kolejny krytyk nam się objawił.
Cairena | 2014-11-01 13:54 |
I pan profesor wyraża się tak okropnie"wyświechtany", oj ta nauka była za masło , bo w tym czasie tak było. Wiersz przeczytałam i zaciekawił mnie...*
Profesor_Jan_Nowak | 2014-10-31 23:14 |
Szanowny Panie. Treść naciągasz Pan pod rymy, w dodatku częstochowskie. Temat wyświechtany, przekaz dziecinny. Tragiczny wiersz, zero poezji. Pozdrawiam - Jan Nowak.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się